به نقل از «پارس فوتبال»

رحمان رضایی: ونتورا مربی خودم بود، می دانستم موفق نمی شود | این ایتالیا می خواهد تاریخ را رقم بزند!

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۸۴۷۱۲

تیم ملی ایتالیا که در یورو ۲۰۲۰ با قدرت از مرحله گروهی صعود کرد، در مرحله یک هشتم نیز اتریش را شکست داد و حالا باید در مرحله یک چهارم با بلژیک بازی کند. رحمان رضایی که سابقه بازی در تیم های مسینا، پروجا و لیورنو را دارد و بخش زیادی از دوران بازی خود را در فوتبال ایتالیا گذرانده، به بهانه تحلیل و تفسیر یورو ۲۰۲۰ به استودیو طرفداری آمده بود و صحبت های مفصلی در مورد وضعیت تیم ملی ایتالیا و البته فوتبال ایران عنوان کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

سلام من علی کلهری هستم از استودیوی رسانه طرفداری. در کنار من رحمان رضایی حضور دارد که به بهانه تحلیل و تفسیر یورو ۲۰۲۰ در کنار ما بودند اما نمی شود کنار ایشان نشست و در مورد فوتبال ایران صحبت نکرد.

عرض سلام دارم خدمت شما و بینندگان عزیز.

اگر موافق باشید از تیم ملی شروع کنیم. تیم ملی ما در حالی که یک اردوی چندروزه در کیش داشت و بازی دوستانه آنچنانی هم نداشت راهی منامه شد و ۴ برد ارزشمند را به دست آورد ولی بدون تعارف، انتظار چنین عملکردی از تیم ملی داشتید؟

همانطور که گفتید بدون مقدمه و بازی رفتیم به مصاف تیم هایی که از ۴ بازی با آنها فقط ۶ امتیاز گرفته بودیم و ۶ امتیاز دیگر را از دست داده بودیم در دور رفت ولی در دور برگشت خیلی خوش بین بودم و به بچه های رسانه هم گفتم این تیم، تیمی است که می تواند نتیجه بگیرد و حتی یک بازی معمولی هم انجام دهد می تواند به نتیجه دلخواهش برسد چه به لحاظ انفرادی چه تیمی قوی است گرچه مقداری کار تیمی ما یک خورده بحث برانگیز بود اما به لحاظ مهره هایی که داریم با تیم هایی که رو به روی آنها قرار گرفتیم قابل قیاس نبودیم و این انتظار می رفت که این نتایج رقم بخورد.

مقداری بیشتر زوم کنیم روی بازی های ملی. تیم ملی را از لحاظ تاکتیکی چه جور ارزیابی کردید.

ملی پوشان درصدی از توان شان را برای این بازی ها گذاشتند و مطمئنا اگر به آن ۱۰۰ درصد می رسید خیلی فوق العاده ظاهر می شدند ولی الان هم دیدیم خوشبختانه ۱۲ امتیاز گرفتیم از ۴ بازی و این فوق العاده بود برای تیمی که با یک مربی با آن قرارداد آنچنانی در دور رفت آن نتایج را گرفت و مربی ای که اصلا نمی دانید چه قراردادی بسته ولی می آید و این نتایج را می گیرد. مطمئنا قابل تحسین و تمجید است و باید احترام گذاشت.

بعد از این موفقیت هایی که به دست آمد صحبتهایی در مورد ماندن یا نماندن اسکوچیچ مطرح شد. به نظر شما درست ترین تصمیم در مورد اسکوچیچ چیست.

اولا که باید به ایشان خسته نباشید گفت، به کادرفنی و بچه هایی که زحمت کشیدند باید تبریک گفت، خود بچه های تیم ملی و یک جوری شده که شاید در دوره های قبل در این دوره از مسابقات خسته نباشید بگوییم یا تبریک بگوییم چون برای فوتبال ما از این مرحله بالا رفتن عادت شده بود و خیلی راحت بالا می رفتیم ولی با توجه به شرایط حساسی که بود و شرایطی که فدراسیون داشت و اوضاع بهم پاشیده ای که حاکم بود در مدیریت فوتبال ما بالاخره می گویم، قابل تحسین بود کار اسکوچیچ و آن جسارت را داشت تا تیم را در آن وضعیت تحویل بگیرد وضعیتی که فدراسیون اصلا رئیسی نداشت، تشکیلاتش بهم ریخته بود از لحاظ مالی، مدیریتی واقعا بهم ریخته بود، در آن شرایط اسکوچیچ تحویل گرفت تیم را و آن شجاعت و جسارت را داشت و همچین نتایجی که بگیرد، فکر می کنم باید گفت قابل تحسین بود ولی اینکه در ادامه راه چه می شود، البته فکر می کنم خود فدراسیون بهتر از هر کسی می داند که چکار باید کنند در این شرایط ولی به لحاظ کارشناسی و اینکه نظر من پرسیده شود، شاید برای این مرحله باز هم اسکوچیچ کافی باشد و بتواند تیم را جلو ببرد ولی مطمئنا برای مراحل بعدی و جام جهانی باید کادر عوض شود و یک مربی قوی تر و مسلط تر به شرایط فوتبال بین المللی و جهانی حضور پیدا کند.

نظریه ای هم وجود دارد، برخی معتقد هستند اگر بخواهیم سرمربی را عوض کنیم بهتر است الان عوض کنیم تا سرمربی جدید بتواند برنامه های خود را تا جام جهانی پیاده کند.

من فکر می کنم وقت به اندازه کافی هست. اگر اشتباه نکنم بازی ها شهریور ماه شروع می شود. احتمالا هم بازی ها متمرکز خواهد بود، اگر متمرکز باشد که سریع تر انجام می شود و آن فاصله بین جام جهانی تا این بازیها فاصله خوبی است و می شود با آرامش تصمیم خوبی گرفت در مورد رفتن یا ماندن کادر اگر هم مربی جدیدی بیاید می تواند خیلی خوب به فضای لیگ و کیفیت لیگ احاطه کامل داشته باشد در این فرصت، می تواند به خوبی مطالعه کند و بازیکنانش را بشناسند هم به لحاظ تاکتیکی و هماهنگی هم تیم را آماده جام جهانی کند.

فدراسیون ما اسفند ماه سال قبل دچار تغییراتی شد. انتخابات برگزار شد اگر بخواهید شما به مسئولان فدراسیون مشاوره بدهید، آن چیست.

فدراسیون در بدترین شرایط تحویل گرفته شد از طرف رئیس جدید فدراسیون و شما می دانید در شرایط بحرانی خیلی بدی بود حتی خود ساختمان هم  به صورت فیزیکی مال فدراسیون نیست با همه این اوضاعی که بوده آقای خادم آمده و فدراسیون را تحویل گرفته است. فکر می کنم خیلی خوب دارد مدیریت می کند جدا از اینکه یک سری انتخاب ها داشته و خیلی انتقادات هم شده و پیکان را به سمت ایشان هدف گرفته اما این انتخاب ها در فدراسیون سلیقه ای است. بله باید جوابگو باشند و باید به پیشرفت فوتبال کمک کنند، مطمئنا این مسائل هم در نظر گرفته شده و این نیست که یک شخص بخواهد خودش را کنار بزند و انتخاب هایی داشته باشد تا فردا از طرف رسانه ها و کارشناسان مورد هدف قرار بگیرد و منتقدان سخت گیرانه از او انتقاد کنند ولی من فکر می کنم دارد خوب کار می کند، شرایط را هموار کرده به تیم ملی در این چند وقت رسیده. با تیم ملی همراه بوده شرایط را به خوبی لمس کرده، بودجه و شرایط کامل را گذاشته برای کادرفنی تا بازیها برگزار شود.

صحبت از مشاوره و توصیه شد، تا حالا پیش آمده به مسئولان جدید فدراسیون مشاوره بدهید؟

نه از من مشاوره ای گرفته نشده.

اسم شما به عنوان گزینه هدایت تیم ملی امید مطرح شد درست است؟

زمزمه هایی شده بله، صحبت هایی هست ولی اگر هم در آینده چنین باشد مطمئنا باعث افتخار من است و با تمام وجود در خدمت تیم ملی کشورم خواهم بود.

از لحاظ تاکتیکی در مورد تیم ملی صحبت کردیم، نظرتان در مورد ترکیب مدیریتی فدراسیون چیست. به نظرتان مستعد یک سری تغییرات هستند یا نه.

از لحاظ مدیریتی الان می توان قضاوت کرد، زمان ثابت می کند عملکرد فدراسیون را و من فکر می کنم در این ۴ ماهی که گذشت خیلی دارد خوب جلو می رود. بالاخره فوتبال بانوان را احیا کردند، فوتبال ساحلی و تیم ملی را با این شرایط بهم ریخته ای که بود خیلی خوب مدیریت کردند من فکر می کنم باز هم باید جلوتر برویم و قضاوت را برای ماه های آینده بگذاریم که مخصوصا بازی های دور بعدی مقدماتی جام جهانی است و آنجا می توانیم بهتر قضاوت کنیم. کار راحتی نیست یک زمانی است فدراسیون امکانات دارد و منابع مالی تامین است و شما با یک سری ابزار و منابع مالی کار می کنید یک موقع است، ببینید شما الان فدراسیون ما نزدیک ۲۵۰-۳۰۰ میلیارد بدهکار است خود ساختمان هم ساختمانی است که نصفه و نیمه و با اجاره دست رئیس فدراسیون است و انصافا باید مقداری منصفانه برخورد کنیم و یک خسته نباشید بگوییم به رئیس جدید و عواملی که وجود دارند و کمیته هایی که وجود دارند بتوانند فوتبال را بکشند بالا. در این شرایط مطمئنا کار سخت است بالاخره اهالی فوتبال، مدیران، کارشناسان، باشگاه ها کمک کنند و در درجه اول همه آنها به خود نسل آینده مان برمی گردد، به لیگ مان فوتبال مان و حیثیت ملی مان در آسیا و جهان، من فکر می کنم جای دوری نخواهد رفت همه باید دست به دست هم دهند به فدراسیون کمک کنند حتی من فکر می کنم کمک دولت جدید و مدیران جدید مملکتی، وزیر ورزش جدید، همه می توانند کمک کنند تا این فوتبال را به لحاظ منابع ملی نمی شود گفت تامین کنند حداقل نیاز های اولیه شان را برآورده کنند یک سری امکانات در اختیارشان بگذارند تا تیم ملی ادامه راه را بتواند راحت تر برود.

مقداری از این فضا فاصله بگیریم. این فصل طیف وسیعی از بازیکنان سابق وارد دنیای مربیگری شدند به نظرتان دلیل اینکه بیشتر بازیکن های ما سمت مربیگری می روند و از فضای مدیریت دور هستند، چیست.

فکر می کنم بزرگترین دلیلش این است که تیم ها اکثرا دولتی هستند و مدیرانی را استخدام می کنند که دولتی باشند، عقبه مدیریتی دولتی داشته باشند در حالی که اگر تیم ها خصوصی باشند، یک مالک یا مدیری که تیم را دارد می خواهد تیم را به نحوی مدیریت کند تا به صورت تخصصی برود جلو. با احترام به خیلی از مدیران که خوب کار می کنند و با فضای فوتبال آشنا هستند و دارند سالهاست با آن دست و پنجه نرم می کنند و خوب می شناسند ولی خب یک سری مدیران هستند، خب می دانید عمر مدیریت ورزش ما خیلی کم است و مدیران می آیند گهگاهی می بینیم ۶ ماه ۱ سال بیشتر نمی مانند و کم پیش می آید در شرایط حاضر یک مدیر بیش از دو سال باشد و این سخت است برای کسی که می خواهد برنامه ریزی و کار کند. ولی خب بچه های فوتبالی ما شما می دانید بالقوه آن پتانسیل را دارند با فضای مدیریتی فوتبال کاملا آشنایی دارند چه بسا خیلی از بچه ها هستند که تحصیل کرده اند و تحصیلات مدیریتی دارند و اینها خیلی می تواند کمک کند. از لحاظ بازده زمانی خیلی می توانیم صرفه جویی کنیم و اگر یک مدیری بخواهد در فضای مدیریتی با آزمایش و خطا به نتیجه ای بعد از یک سال برسد، یک بازیکنی که بازنشسته شده می تواند در ۵ ماه به آن برسد البته فوتبال به برنامه دراز مدت دارد، هم از فدراسیون برنامه ریزی شود هم از خود باشگاه ها ولی چیزی که هست من فکر می کنم کار اشتباهی است که فضا را فراهم نمی کنیم تا فوتبالیست های ما مدیر شوند. این می تواند به حرفه ای بودن فوتبال ما کمک کند و یک ضعف بزرگ که در فوتبال مان داریم این است بازیکنان وقتی می آیند در مقطع بزرگسالان بازی می کنند هنوز با فضای حرفه ای فوتبال فاصله دارند و فکرشان حرفه ای نیست و این ناشی از همین ها است که ما از لحاظ پایه خوب کار نمی کنیم و آن افکار حرفه ای در فوتبال پایه ما نیست. بنابراین فکر می کنم بازیکنان فوتبالی که بخواهند مدیر شوند مطمئنا به آن فضا رسیدگی می کنند، بودجه لازم را در اختیار می گذارند، مربیان خوبی را به خدمت می گیرند و افکار حرفه ای خودشان را راحت تر می توانند در تیم ها پیاده کنند که فوتبال ما آینده اش بهتر شود.

سوالات من به پایان رسید. بعد از آن به سراغ یک سری عکس ها می رویم که از قبل آماده شده و مربوط به دوران بازی شماست. اولین عکس به مقدماتی جام جهانی است، قبل از بازی با عربستان مال آن دورانی است که استرس رفتن به جام جهانی داشتیم و الان هم داریم وارد آن فضا می شویم.

بله فکر می کنم این بازی را ۲-۰ در آزادی بردیم. فکر کنم صدهزار نفری هم آمده بود که بازی فوق العاده ای بود و دوره خوبی بود، بازیکنان خوبی داشتیم و هرکدام برای خودشان یک تیم بود، تیمی هماهنگ داشتیم مربی خوبی بود و دوره ای بود که فکر می کنم با یک شکست ما جام جهانی نرفتیم و آه و افسوسش هنوز هم مانده البته می گویم شاید خیلی از دوره ها نرفتیم ولی این دوره خیلی حیف بود با توجه به بازیکنانی که داشتیم و بازیهایی که کردیم و با یک شکست از حضور در جام جهانی محروم شوی خیلی آه و افسوسش ماندنی است.

اگر لطف کنید این عکس را امضا کنید.

خواهش می کنم.

اینجا شماره ۲۴ هم می پوشیدید. در دوره بازی تان وسواس داشتید در مورد شماره؟

بله. ۵ را دوست داشتم. رسم است که براساس کسوت و در هر شغلی همین است، در فوتبال هم همینطور است بازیکن جوانی که می آید به تیمی دیگر نمی تواند خودش انتخاب کند و یک موقعی می رسد بازیکن خودش شماره اش را انتخاب کند برحسب عقبه و سابقه ای که دارد و من هم بعد از آن شماره ۵ را چه در باشگاه چه در تیم ملی پوشیدم.

عکس بعدی مربوط به دوران حضورتان در فوتبال ایتالیا است و شماره ۲۴.

بله در پروجا بازی می کردم و همین شماره ۲۴ را داشتم و این هم جلوی تیم یوونتوس بود اگر اشتباه نکنم.

دلیل خاصی داشت شماره ۲۴؟

نه دلیل خاصی نداشت. البته ۲۴ هم به این خاطر که من در ۲۴ سالگی وارد فضای فوتبال حرفه ای شدم و از لیگ آزادگان و لیگ یک بود که من ۲۴ سالگی به لیگ آزادگان که لیگ برتر الان محسوب می شود آمدم به خاطر همین بود.

عکس بعدی به یکی از بازیهای جام جهانی مربوط می شود جلوی پرتغال.

بله در جام جهانی که این بازی را متاسفانه ۲-۰ باختیم و می توانست نتیجه بهتری داشته باشد.

اینجا شماره ۵ را پوشیدید.

این ۲۰۰۶ است و همان صحبتی که کردیم.

ممنون از شما. برگردیم به فضای عکس دوم. این روزها یورو ۲۰۲۰ در حال برگزاری است اگر موافق باشید در مورد تیم ملی ایتالیا صحبت کنیم. در یورو ۲۰۲۰ شاهد یک ایتالیای کاملا متفاوت هستیم ایتالیایی که یک بازی واکنش گرا را ارائه نمی دهد. دیدگاه کلی شما نسبت به این سبک تغییر یافته چیست.

بعد از اینکه زمان ونتورا تیم ملی ایتالیا آن شرایط برای پیش آمد و زودهنگام حذف شد، البته برای من قابل پیش بینی بود چون ونتورا مربی خودم در ایتالیا بود و پیش بینی می کردم که نتواند از پس تیم ملی بربیاید و مربی خوبی بود ولی در آن لول برای تیم ملی جا برایش خیلی بزرگ بود. بعد از آن آمدند و آسیب شناسی کردند و یک سری شرایط را برای بازیکنان جوان فراهم کردند و یک سری سختگیری کردند در مورد حضور بازیکنان خارجی در ایتالیا و تقریبا در هرتیمی برای قرارداد بستن سعی کردند هم در اتحادیه باشد مخصوصا برای بازیکنانی که از آمریکای لاتین یا جنوبی می آیند، کشورهایی مثل برزیل و آرژانتین و یا کشورهای آفریقایی، شرایط را سخت کردند و این باعث شد جوانهای ایتالیایی فضای بیشتری برای رشد کردن پیدا کنند و همین اتفاق افتاد. جوانها را بازی دادند و الان می بینید بازیکنانی که هستند هیچکدام اسم ندارند غیر از اینسینیه و ایموبیله و همینطور کیلینی و بونوچی. غیر از اینها بازیکنان سرشناسی ندارند، درست است کیلینی و بونوچی سالهاست دارند در یوونتوس بازی می کنند ولی ایموبیله هم بازیکن خوبی است و پارسال هم فکر می کنم کفش طلا را گرفت ولی از لحاظ معروفیت و اسم و رسم در فوتبال اروپا آنچنان زبانزد نبوده است. شما می بینید این جوانها آمده اند و کنار هم قرار گرفته اند، در باشگاه هایشان خوب بازی کرده اند و مانچینی آمده و از لحاظ تاکتیکی خوب ساخته تیم را، درست است جوان هستند اما از لحاظ نوع بازی که می بینیم به لحاظ کارهای ترکیبی و لو ندادن توپ این مهم است چون تیمی که از لحاظ فنی بازیکنان خوبی نداشته باشد نمی توانند نفر سوم را پیدا کنند و یا کار تاکتیکی شان دچار مشکل می شود. از این لحاظ می بینیم تیم ملی ایتالیا به لحاظ اینکه اکثر اینها زیر ۲۵-۲۶ سال هستند می بینیم چقدر خوب کار می کنند و کار ترکیبی شان خوب است. حفظ توپ شان عالی است و این نشان می دهد به آن پختگی کامل در لیگ رسیده اند و در جوانی شان در تیم های چایه خوب رویشان کار شده و آمده اند به سری آ بازی می کنند و در تیم ملی هم آن پختگی را می بینید. یک مقدار درباره فضای فوتبالی ایتالیا صحبت کنیم. آن ها در حال حاضر این تغییر سبک را داده اند. همیشه از گذشته یادمان است که تیم های باشگاهی در ایتالیا، بازتاب گر آنچه بودند که در تیم ملی رخ می داد. یعنی رویکرد واکنش گرا را حفظ می کردند. به نظرتان این سبک تیم ملی ایتالیا روی عملکرد تیم های باشگاهی شان هم تاثیر می گذارد؟ یعنی شاهد تیم های باشگاهی هجومی تر باشیم در ایتالیا.

این موضوع به تفکر مربی بر می گردد. شما می بینید خیلی سریع وارد بازی می شوند، سریع به حمله می آیند و خیلی سریع هم می خواهند گل بزنند. فکر می کنم این حرص به نتیجه گرفتن و این انگیزه بالا و این اتحادی که در ایتالیا است، فکر می کنم الان در اوج خود است. می بینیم بعد از هر گلی یا حتی زمانی که سرود ملی خود را می خوانند، زبانزد شده است. می بینید که با چه انگیزه ای این سرود را می خوانند. نشان می دهند بازیکنان انگیزه دارند و می خواهند تاریخی را رقم بزنند. می بینید زمانی که ۲-۰ یا ۳-۰ جلو هستند هم مالکیت دارند و در لاک دفاعی نمی روند. این خودش خیلی حرف ها برای گفتن دارد. بستگی به تفکرات مربی دارد. مانچینی در اینتر،منچسترسیتی یا لاتزیو همیشه افکار تهاجمی خوب داشته است. همین باعث شده دنبال واکنش نباشند. اینکه بخواهند سیلی بخورند و بعد جبران کنند.

با توجه به اینکه خود شما در خط دفاع بازی می کردید، قبل از جام یک اختلاف نظری بین هواداران فوتبال ایتالیا و کارشناسان بود، عده ای اعتقاد داشتند کیه لینی و بونوچی باید زوج خط دفاعی را تشکیل دهند با توجه به تجربه ای که دارند. آن سمت ماجرا بازیکنانی مثل الساندرو باستونی بود که در قامت یک بازیکن جوان با اینتر به قهرمانی اسکودتو رسید یا آچربی را داشت تیم ملی ایتالیا. اگه خودتان مربی تیم ملی ایتالیا بودید، از تجربه کیه لینی و بونوچی استفاده می کردید یا انگیزه ای که آچربی و باستونی داشتند؟

سبک بازی کیه لینی و بونوچی با آچربی و باستونی کاملا متفاوت است. فکر می کنم بونوچی و کیه لینی با اینکه مدافع هستند ولی نیاز به یارگیری دارند، مخصوصا بونوچی. اکثر تیم ها می خواهند بازی از سمت چپ تیم ملی ایتالیا شروع شود. راست را می بندند. در این زمان سبک بازی ایتالیا چیست؟ کیه لینی توپ را برمی دارد و به سمت جلو می رود تا برتری عددی ایجاد کند. چیزی که یک زمانی بارسی در فوتبال ایتالیا داشت و الان در فوتبال دنیا کم می بینیم این اتفاق را. حالا یا مربی اجازه نمی دهد یا بازیکن توانایی انجام این کار را ندارد. این مساله باعث می شود برتری عددی به وجود بیاید و چون دفاع حریف یارگیری نمی شود، تاکتیک تیم به هم می خورد. تا وسط زمین می آید و پاسی که می خواهد را می دهد. به این شکل هماهنگی تیم حریف در دفاع کردن به هم می خورد. اگر از سمت چپ ببندند و بازی از سمت راست شروع شود، بونوچی مثل یک هافبک عمل می کند. پاس های فوق العاده ای می دهد، هم پشت دفاع هم پاس عمقی. این موضوع کیه لینی و بونوچی را از باستونی و آچربی متمایز می کند. این توانایی را ندارند. شاید یک بازیساز معمولی عقب زمین باشند. ولی بونوچی و کیه لینی به خوبی در هجوم شرکت می کنند.

وینگرهای تیم مانچنینی معلوم روی هف اسپیس ها قرار می گیرند. فول بک ها هم از پشت شان اورلب و نفوذ می کنند. خیلی ها پیش بینی می کردند فدریکو کیه زا، ستاره یوونتوس در این بازی ها فیکس باشد اما اینطور نبود. ما دیدیم دومنیکو براردی، ستاره ساسولو در تیم فیکس بازی می کند.

براردی یک استعداد فوق العاده است. براردی را در سمت راست گذاشته چرا که می خواهد کار دو وینگر متفاوت باشد. وینگر چپ وظایف کلاسیک خودش را انجام می دهد. به کناره ها می رود، کار ترکیبی می کند، سانتر می کند. اما براردی کارش متفاوت است کاملا. به کناره ها نمی رود، بیشتر به تو می زند، شوت می زند، در پرسینگ و حمله خوب شرکت می کند. یک به یک را خوب برمی دارد. کیه زا می تواند کار تکراری وینگر چپ یعنی اینسینیه را انجام بدهد.

این عدم تقارنی که بین راست و چپ است اخیرا در فوتبال مدرن زیاد شاهدش هستیم.

 این هم دلیل محکم خود را دارد. شما ببینید، وقتی جفت وینگرها به تو می زنند، ایموبیله هم بازیکنی است که بین دفاع ها توپ می گیرد. مانچینی سانتر را کمتر دوست دارد. یا پاس های تو در زودهنگام می فرستند. یا به عمق کناره های ۱۸ می روند، نه سمت نقطه کرنر. داخل می آیند و چیپ می اندازند چون عکس العمل ایموبیله در فضاهای کوچک خوب است و تایمینگ عالی دارد. زمانی که توپ ارسال می شود تا زمان ضربه اش را خوب تخمین می زند و جلوی مدافعان توپ را می قاپد. این تصمیم به این خاطر است که زودتر به باکس حریف برسد. این دو وینگر توانایی این کار را دارند و یک به یک را خوب برمی دارند.

خیلی ها معتقدند ایتالیایی ها ملت احساسی هستند. بعد از آن شکست بزرگی که در ۲۰۱۸ تجربه کردند، روبرتو مانچینی وارد تیم شد. به نظر هم می رسد علاوه بر کارهای فنی، نقش یک روانشناس بزرگ را برای تیم ایفا کرده است. درباره مانچینی برای ما صحبت می کنید؟ آن دوره ای که شما در ایتالیا بودید مانچینی سرمربی اینتر و لاتزیو بود. اگر خاطره ای از رویارویی با تیم های مانچینی دارید خوشحال می شویم بشنویم.

امروزه رابطه مربیان با بازیکنان کاملا متفاوت شده است. یک زمانی شاید بازیکن از مربی می ترسید و نمی توانست خلاقیتش را نشان بدهد. یا مربی به نحوی برخورد می کرد که بازیکن نتواند استعدادش را نشان دهد. الان این ترس دیگر نیست. سبک متفاوت شده و یکی از دلایلی که می تواند موفقیت برای تیم بیاورد و احساس صمیمیت و رفاقت در تیم باشد همین رفتار مربیان است. کاری که زیدان، گواردیولا، مورینیو، همه مربیان انجام می دهند. خود آنچلوتی هم این کار را می کرد، یا کونته و کلوپ. شما می بینید که امسال چلسی قهرمان لیگ قهرمانان می شود با مربی ای که شاید سنش زیاد با بازیکنان اختلافی نداشته باشد. حضور مربی در فصل موثر است فارغ از اینکه بگویند چلسی چند سال پیش چطور بوده. مربی می آید و کاراکترش را به تیم تزریق می کند. بازیکنان را به خودباوری می رساند. مانچینی این کار را هم به لحاظ روانشناسی و هم فنی خوب انجام می دهد.

یک مقدار هم انتظارات از ایتالیا بالا رفته است. اگر نتوانند در این تورنومنت قهرمان شوند، ماجراجویی مانچینی با ایتالیا تا چه زمانی ادامه پیدا می کند؟

دو حالت دارد. یا مانچینی مثل یواخیم لوو در تیم ملی نتیجه می گیرد و سال های سال می ماند. یا مثل کونته در فاصله زمانی دو یا سه ساله در تیم کار می کند، تیم را به عناوینی می رساند. مانچینی تیم خوب با جوانانی فوق العاده ساخته که هرکدام می توانند یک دهه برای تیم ملی ایتالیا بازی کنند. وقتی تیم ملی را اینطور ساخته، اگر تیم نتیجه بگیرد، بعید می دانم او برود. خودش هم بسیار راحت تر است. می تواند در ایتالیا زندگی کند. از نظر مالی و تیمی می تواند بهترین شرایط را داشته باشد. اگر بماند شاید تیمش را هم برای جام جهانی قوی تر کند.

از بین بازیکنان تیم ملی ایتالیا، سبک بازی کدام بازیکن را در حال حاضر می پسندید، اگر بخواهید یک اسم بگویید.

بونوچی در دفاع فوق العاده است، مثل او در فوتبال دنیا کم است. شاید یک زمانی از این بازیکنان زیاد بود ولی الان واقعا نداریم. یکی براردی است، سرعت و پا به توپ بودنش فوق العاده است. یکی هم ایموبیله که بازیکنی فرصت طلب است و در فضای بین دفاع ها فوق العاده کار می کند. چیزهایی از اینزاگی هم دارد و به خوبی بین دفاع می ایستد.

سوالات ما به پایان رسید و اگر صحبت پایانی باقی مانده، می شنویم.

صحبت خاصی نیست. ممنونم از شما، همکاران تان و تمام کسانی که ما را در این برنامه همراهی کردند.

 

منبع: پارس فوتبال

کلیدواژه: کیه لینی و بونوچی تیم ملی ایتالیا فوتبال ایتالیا من فکر می کنم لحاظ تاکتیکی فکر می کنم فوق العاده تیم ملی فوتبال ما یورو ۲۰۲۰ جام جهانی بعد از آن برای تیم کمک کنند شماره ۲۴ یک زمانی یک بازی حرفه ای بازی ها خوب کار تیم ها بچه ها یک سری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۸۴۷۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای حفظ تمرکز تیم: معرفی رانگنیک تأخیر خورد

به گزارش "ورزش سه"، جانشین توماس توخل و سرمربی بایرن مونیخ در فصل آینده رالف رانگنیک است. چهره‌ای آشنا برای فوتبال آلمان که دستاوردهای جذابی داشته و دیدگاه جالبی به فوتبال دارد و اکنون هدایت تیم ملی اتریش را برعهده دارد اما پیشنهاد باواریایی‌ها او را وسوسه کرده که به فوتبال باشگاهی برگردد.

دیشب پس از پایان دیدار رفت بایرن مونیخ و رئال مادرید با نتیجه ۲-۲، نشریه بیلد در خبری فوری اعلام کرد که پاسخ رانگنیک به پیشنهاد بایرن مثبت است و او چهره جدید نیمکت باشگاه مونیخی خواهد بود.

مذاکرات دو طرف برای مشخص کردن جزئیات در روزهای آینده ادامه پیدا می‌کند اما بر اساس اعلام رسانه‌های آلمانی، قرارداد رانگنیک سه ساله خواهد بود و او در تصمیمات نقل و انتقالاتی تاثیر‌ مستقیم دارد.

با این حال با اینکه حضور رانگنیک در بایرن تقریباً قطعی است اما مکس ایبرل اعلام کرد که به دلیل حفظ تمرکز تیم برای بازی برگشت برابر رئال مادرید، باشگاه پیش از این دیدار مربی جدید را معرفی نخواهد کرد.

ایبرل گفت:«قبل از بازی برگشت برابر رئال در مورد مربی جدید صحبت نخواهیم کرد. قرار نیست او را معرفی کنیم. فعلا مهم‌ترین چیز بازی برگشت با رئال است و هر چیزی که مربوط به فصل آینده است پس از بازی برگشت مشخص خواهد شد.»